Recte, inquit, intellegis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Negare non possum. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Dici enim nihil potest verius.

Minime vero istorum quidem, inquit. Non igitur bene. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Iam enim adesse poterit. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Et quidem, inquit, vehementer errat;

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Duo Reges: constructio interrete. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Sed residamus, inquit, si placet. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Eam stabilem appellas. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Sed haec in pueris; Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.

Haec dicuntur inconstantissime. Neutrum vero, inquit ille. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Nulla erit controversia. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Verum hoc idem saepe faciamus. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Eaedem res maneant alio modo. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quis est tam dissimile homini. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Quid enim?

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Eaedem res maneant alio modo. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;